Rezultaty - Collins, Randall

Randall Collins

Randall Collins (ur. 29 lipca 1941 w Knoxville) – amerykański socjolog, autor teorii konfliktu społecznego, teorii łańcuchów rytuałów interakcyjnych, teorii kredencjalizmu a także globalnej zmiany intelektualnej (socjologii filozofowania).

W swych poglądach chętnie nawiązywał do klasyków socjologii takich jak Émile Durkheim, Erving Goffman, George Herbert Mead, Karol Marks czy Max Weber. W teorii konfliktu uznał, że najważniejszy podział w społeczeństwie występuje między rozkazodawcami i rozkazobiorcami. Jest to podstawa zróżnicowania społeczeństwa, które jest głównym źródłem konfliktów. Rozkazodawcy cechują się energią, aktywnością, pewnością siebie, wysokim poziomem identyfikacji z organizacją, a rozkazobiorcy biernością, wyobcowaniem z organizacji, zatomizowaniem.

Opisując rytuały interakcyjne, obejmujące według niego całość życia społecznego, zakłada, że uczestniczące w nich jednostki oddziałują na siebie werbalnie i pozawerbalnie, współdzielą swoje emocje i doświadczenia (wspólny nastrój) oraz są świadome symboli lub działań, na których się skupiają w czasie interakcji (wzajemne skupienie uwagi). Ponadto da się zawsze określić bariery izolujące je od osób, które znajdują się poza sytuacją rytuału. Konsekwencjami rytuału są większa solidarność grupowa i energia emocjonalna jednostek, poczucie szacunku do symboli, wokół których skupiał się rytuał (obiekty święte) i poczucie dumy z przynależenia do grupy (normy moralne).

Symbol, wokół którego ogniskują się interakcje, nie jest tożsamy z dostępnym publicznie emblematem. Emblemat jest jego nośnikiem. Symbole istnieją w trzech sferach: * w pierwotnej sferze interakcji, w której symbole są wytwarzane; * we wtórnej sferze interakcji, w której symbole są podtrzymywane i wzmacniane poprzez energię emocjonalną; * w sferze umysłowej jednostki (trzeciej sferze), w której symbole „cyrkulują”, co jest efektem wcześniejszych interakcji.

W czasie rytuałów interakcyjnych jednostki nasycają się energią emocjonalną, która z kolei pozwala im na zarażanie innych jednostek symbolami (symbole przenoszone są do innych umysłów). Odseparowanie uczestników rytuału od otoczenia, podobnie jak cielesna obecność (bez pośrednictwa mediów) zwiększa poczucie współobecności i siłę emocji. Collins nie koncentruje się na emocjach będących krótkotrwałymi afektami, takimi jak radość, strach lub złość, ale bierze pod uwagę trwalsze emocje, które mogą pobudzać ludzi do inicjowania interakcji. Źródło: Wikipedia